به بهانه بازداشت سامان استوار «فعال حقوق کودک»
پاسخی به انتشار خبر جوان‌آنلاین
در دوران جوانی ما، بزرگ‌ترها می‌گفتند که «مراقب باش؛ که خوش‌تیپ‌ها را می‌گیرند». «جوان آنلاین» طی گزارشی خبر از ژست گرفتن بهاییان داد. طبق ادعای این خبرگزاری ژست بهاییان، حقوق بشری است. با کنار هم قرار دادن این کبرا و صغرا می‌توان فهمید، که چرا دستگیری فعالان حقوق بشرِ بهایی برای خبرگزاری «جوان آنلاین» امری طبیعی است. زیرا برای مثال از نظر جوان آنلاین ژست «سامان استوار»، فعال حقوق بشر کرمانی به عنوان یک بهایی، خوش‌ژستی است و مستحق حبس و بازداشت.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
دانلود فایل صوتی
حتا این مطلب که بعد از گذشت چهل روز از بازداشت سامان ، خانواده وی اتهامش را نمی‌دانند، از منظر جوان آنلاین نقض حقوق بشر به حساب نمی‌آید. و اگر سامان استوار به کودکان زلزله‌زده بم که بسیاری از مسوولین و غیر مسوولین فراموششان کرده‌اند کمک کند، نه فعالیت حقوق بشری، که ژست گرفته است. شاید هم جوان‌آنلاین از این‌که خودش هم جوان است، ولی کسی تحویلش نمی‌گیرد به سایر جوانان این مملکت چون «سامان استوار» که مایه افتخار مردم این سرزمین به خاطر فعالیت‌های بشردوستانه‌اش می‌باشد، حسادت می‌کند.
طبق آخرین گزارشات این خبرگزاری، بهاییان این ژست را «همواره» می‌گیرند. پس بهاییان، آن‌زمان که سازمان ملل و منشور حقوق بشری نیز وجود نداشت، تقریبن از صد وپنجاه سال پیش که برخی از متعصبین مذهبی بهاییان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند، این ژست را می‌گرفته‌اند. بنا براین دعوی جوان آنلاین، بهاییان با ژست همیشگی حقوق بشری خود، منشور حقوق بشر را در عرصه‌ی دید جهانیان قرار دادند و ایران نیز با عضویت در سازمان ملل به عنوان نهادی که حقوق بشر را محترم می‌شمارد، یا دارد ژست حقوق بشری می‌گیرد و یا ژست بهاییان را باید به رسمیت بشناسد. نه آن‌که ایشان را به اتهام ژستی که می‌گیرند، روانه زندان کند. آیا در منشوری که ایران از حقوق بشر به رسمیت می‌شناسد، ژست حقوق بشری گرفتن، فعالیتی ضد حقوق بشری و مستوجب جزا و کیفر است؟
جوان‌آنلاین زمانی می‌تواند دم از «ژست» حقوق بشری کسانی چون «سامان استوار» بزند که اثبات کند وی در ظاهر، ژست حقوق بشری می‌گرفت اما در عمل کار خاصی برای کودکان زلزله‌زده بم انجام نمی‌داد، اما بازداشت‌های اخیر فعالان حقوق کودک در بم، حاکی از این بوده است که این افراد فارغ از دینی که داشتند و بی‌آن‌که خود را به عنوان یک فرد بهایی معرفی نمایند، برای کودکان این شهر بعد از زلزله‌ی بم جان‌فشانی‌ها نمودند و فعالیت‌های موثر و قانونی انجام داده‌اند و گواه این مطلب اظهارات والدین و اهالی آن دیار است. این افراد، بی‌هیچ ادعایی در راستای احیای بم و تربیت کودکان آسیب‌دیده این منطقه اقداماتی موثر و فعالیت‌های ماندگاری انجام دادند.
این خبر گزاری ادعا می‌کند که این ژست بهاییان، ترفندی همیشگی از طرف جامعه بهایی است. اما نمی‌گوید در مجامع بین‌المللی برخی مسوولین حکومت ایران ادعای رعایت حقوق بشر و اقلیت‌های مذهبی را در ایران دارند، در حالی که در سال جاری بالغ بر صد بهایی در ایران صرفن به‌دلیل اعتقاد به دیانت بهایی بازداشت شدند و هفت رهبر جامعه بهایی موسوم به یاران ایران بدون ارایه هیچ سند و مدرک مستدلی به مجامع بین‌المللی و یا حتا وکلای یاران در مجموع به 140 سال حبس تعزیری محکوم گشتند.
یک‌بار دیگر این تصویر را مجسم نماییم: «فرقه‌ای ضاله ژست می‌گیرد.» البته «این ژست یک ترفند است و این ترفند همیشگی.» در این میان هیچ‌کس جز جوان‌آنلاین و هم‌راهانش، از این «ژست فرقه‌ی ضاله‌ای همیشگی» با خبر نمی‌شود، چرا؟ معلوم نیست. معلوم نیست عبارات مندرج در گزارش فوق، خبری است و یا قضاوتی اخلاقی؟ آیا مسوولیت یک رسانه‌ی خبری این است که به جای مراجع قضایی در مورد نیت انسان‌ها به درد و دل با مخاطبین خود بپردازد و در همان زمان، دادگاه این افراد پشت درهای بسته برگزار شود و جوان‌آنلاین از رسالت اصلی خود غافل بماند؟ آیا مسوولین خبرگزاری جوان مطلع هستند که هنوز «سامان استوار» بعد از گذشت چهل روز از بازداشتش – برخلاف اصل 32 قانون اساسی- تفهیم اتهام نشده است؟ آیا بهتر نیست به جای تحلیل اخلاقی نیت متهمانی که هنوز جرمشان محرز نشده است و در نتیجه، حکم برائت- طبق اصل 37 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران- در موردشان مصداق دارد، به توصیف وضعیت ضد حقوق بشری «سامان استوار» در بازداشت‌گاه اطلاعات بپردازد؟ آیا این خبرگزاری که ادعای ژست گرفتن ندارد و دعوی بی‌طرفی اقامه می‌نماید، نباید اقدام به خبر‌رسانی در جهت احقاقِ حقوق شهروندی «سامان استوار» نماید؟
همه این بی‌انصافی‌ها در حالی است که این خبرگزاری «سامان» را نه فعال حقوق بشر، که «لیدر» بهایی معرفی می‌کند و چون دیانت بهایی را «فرقه ضاله» می‌داند، سامان را مستحق بازداشت می‌پندارد. این خبرگزاری چندی پیش یکی دیگر از بهاییان را در متل قو «لیدر» بهاییان معرفی کرده بود که دستگیر شد. معلوم نیست در حالی که رهبران جامعه بهایی در زندان هستند، این لیدرها چگونه کشف می‌شوند و با وجود دستگیری این همه رهبر و لیدر، جامعه بهایی چگونه هم‌چنان به حیات پویای خود ادامه می‌دهد؟ ایکاش قوه قضاییِ کشورمان به جای توصیف موقعیت متهمین به قضاوت عادلانه و قانونی اقدام نماید و رسانه‌های دولتی، به جای قضاوت، به توصیف واقعیات پردازند.
در ضمن معلوم نیست اگر هم اثبات شود که این فرد، لیدر بهایی باشد چه ارتباطی به فعال حقوق کودک بودنش دارد؟ آیا باید برای کمک به انسان ها هم از فیلترِ دین عبور نمود؟ آیا پیش از این‌که دیندار باشیم، انسان نیستیم؟ آیا امام حسین (ع) در کربلا خطاب به مهاجمین نفرمودند که اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید؟ آیا از نگاه خبرگزاری جوان، دین پیش شرط آزادگی است؟
واقعن چگونه باید با ادبیات جوان‌آنلاین ارتباط برقرار کرد؟ معلوم نیست منظورش از «ارتباط گیری» سرویس‌های اطلاعاتی خارجی از طریق «پوشش» های سازمان ملل مانند «یونیسف» با «یادی» خود چیست؟ واژه «ایادی» تداعی‌گر کدام اصطلاح سیاسی- امنیتی است؟ آیا ایران در سازمان ملل عضو نیست؟ آیا یونیسف را قبول ندارد؟ آیا سایر زیر‌مجموعه‌های سازمان ملل را قبول ندارد؟ اگر ایران این عضویت را می‌پذیرد چرا جوان‌آنلاین این سازمان‌های بین‌المللی را که مورد تایید دولت ایران است، «پوششی» برای «ارتباط‌گیری» با «سرویس‌های اطلاعاتی خارجی» می‌داند؟ آیا جوان‌آنلاین به این طریق می‌خواهد ثابت کند که دولت ایران نیز از طریق عضویت در نهادهای سازمان ملل و سخن‌رانی‌هایی که همه‌ساله در آن انجام می‌دهد، می‌خواهد «پوششی» برای «ارتباط گیری» خود با «سرویس‌های اطلاعاتی خارجی» ایجاد نماید؟ در این صورت جوان‌آنلاین به عنوان یک رسانه دولتی تحت این پوشش چه نقشی در این «ارتباط گیری» دارد؟ جوان‌آنلاین با مبانی جدلی سراسر کینه و بغضش ناخواسته به همه عالم، حتا دولت جمهوی اسلامی ایران، حتا به خود برچسب «بهایی»بودن می‌زند.
مسوولین گرامی جوان‌آنلاین بعد از سال‌ها باید فهمیده باشند که بهاییان از ساحلِ «نام‌ها» گذشته و به دریای دریای بی‌کران «جان» پیوستند. ایمان را امری وجدانی می‌دانند و شرط انسانیت را خدمت به اهل عالم. حال نام «فعال حقوق بشر» بر رویشان باشد و یا کسی که ژست می‌گیرد، چه فرقی دارد؟ در زندان باشند و یا آزاد، به فکر رهایی از حبس تعصب‌اند و در آرزوی وحدت و هم‌راهی هم‌وطنان خویش از هر دین و قومی. بدان امید که روزی چشم‌های ما به جای آن‌که کدر از کینه باشد، زیبایی خدمات «سامان» عزیز را که استوار در پی احیای سامانش در تکاپو است بنگرد. روزی رسد که دین سبب رفاه عالم و نزدیکی انسان‌ها باشد، نه ابزاری در دست قدرت و دوری انسان‌ها از یک‌دیگر.
18/1/89
منبع: رادیو کوچه
پستها
0 نظر:
ارسال یک نظر