عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد
فرح دوستدار
نوروز از دیرزمان نماد زندگی دوباره و شادابی و لطافت بوده است. ایرانیان باستان همزمان با شروع گردش جدید زمین و آغاز بهار خانه هایشان را از گرد و غبار پاک کرده ، نقره‌ها را جلا می‌دادند ، ظرف‌های مسین را به رویگران می‌سپردند ، کوزه قدیمی را که جایگاه آلودگی‌ها و اندوه‌های یک ساله بود می شکستند و از چند روز قبل از عید در خانه های خود مُشک و عنبر می‌سوزاندند. نوروز را خاتمه افسردگی و پژمردگی و آغاز شادی و سرور و رفع کدورت ها دانسته و خود را برای دید و بازدید ها آماده میساختند .
از ابتدای شروع جنبش باب که طلیعه و پیش درآمد آئین بهائی بود نوروز دارای اهمیت خاصی گشت. هنگامی که حضرت باب در کتاب بيان طرح تقویم جدیدی را ریخته و سال را به ١٩ماه و هرماه را به ١٩ روز تقسیم نمود ماه اوّل سال را "شهرالبهاء" و روز اوّل آن ماه را " يوم البهاء " نامید و آنرا تخصیص داد به موعودی که مژده ظهورش را میداد. در آنجا مینویسد : خوشا بحال کسی که برسد به روز اوّل از شهرالبهاء. دو معنی در این سخن نهفته است : خوشا بحال کسی که به ایمان فرستاده جدید الهی فائز شود وخوشا بحال کسی که عيد نوروز و صيام را جشن گیرد. این عبارت از سوئی اشاره ای است به آنکه شخص موعود به نام بهاءاللّه یعنی شکوه و جلال الهی ظاهر خواهد گشت. از سوی دیگرحضرت باب به نوروز باستانی مفهوم معنوی جدیدی می بخشد و آنرا نماد تجدید حیات معنوی و بازگشت شکوه از دست رفته ایران زمین می سازد. او در آنجا مینویسد: خوشا بحال کسی که در عيد نوروز شکر نعمت را به جا آورد، يعنی سفره بچيند و مردم را به غذا دعوت کند و به آنها عيدی دهد و با این عمل خود از فضلی که شامل حالش گشته شاکر گردد. ١
حضرت بهاءالله در کتاب اقدس تقویم جدید حضرت باب را پذیرفته ونوروز را روزی فیروز در منظر الهی قلمداد میکنند. حضرت عبدالبها نیز باوجود آنکه در کودکی از ایران خارج شده بودند مراسم سنتی نوروز را ارج نهاده و در خطابه ای به مناسبت عید نوروز ابعاد جدیدی را به این جشن باستانی اضافه میکنند.
نوروز حد اقل از سه منظر با طلوع آئین بهائی دارای اهمیت خاصی میشود. حضرت باب آنرا نماد تجدید حیات معنوی قرار میدهد. به این معنی که پیام آسمانی نیز مانند طبیعت مراحل تکاملی را طی میکند. با ظهور پیامبرانی مانند موسێ ، مسیح ، محمد هراز چندی بهار الهی جدیدی آغاز میگردد. این بهاران معنوی و پرشکوفه هر بار تابستانی گرما بخش و پائیزی پر ثمر و زمستانی سرد وتهی در پی دارد. هنگامی که معانی مرده واخلاق منجمد و ارواح افسرده میگردند باز روزی نوفرا می رسد وجشنی بپا میگردد و پیام الهی بوسیله فرستاده ای تازه نفس به کالبد مرده بشری روحی جدید میدمد. و بدین سان دور تازه ای آغاز میگردد.
نوروز علاوه برنماد وحدت ملی و زدودن کدورت ها که سنتی باستانی است بفرموده عبدالبها باید پیوند محبت و دوستی را مستحکم کند. آئین بهائی همان گونه که مفهوم محبت و عشق را به سطح جهانی بسط می دهد با گسترش این آئین به تمامی ممالک جهان نوروز را نیزاز قرن پیش جشنی جهانی می سازد. محبت بی شائبه و بی قید و شرط به تمامی افراد بشر یکی از تعالیم محوری این آئین است و جشنها و اعیاد باید به آن گرمی خاصی بخشد.
در خطابه نوروز حضرت عبدالبها بعد دیگری را نیز به این جشن افزوده و میمنت آنرا چندباره میکنند:
"... و چون روز مبارکی است نبايد آنروز را مهمل گذاشت بی نتيجه نمود که ثمر آنروز محصور در سرور و شادمانی ماند در چنين يوم مبارکی بايد تأسيس مشروعی گردد که فوائد و منافع آن از برای ملّت دائمی ماند تا در السن و تاريخ مشهور و معروف گردد که مشروع خيری در فلان روز عيد تأسيس يافت. پس بايد دانايان تحقيق و تحرّی نمايند که احتّياج ملّت در آن روز بچه اصلاحی است و چه امر خيری لازم و وضع چه اسّی از اساس سعادت ملّت واجب تا آن اصلاح و آن امر خيرو آن اساس در آن روز تأسيس گردد... تا در آن روز از الفت عموم و اجتماعات عظيمه نتيجه ئی حاصل گردد و ميمنت و مبارکی آنروز ظاهر وآشکار شود... در اين دوربديع هر عمل خيری بايد عمومی باشد يعنی شمول بر جميع بشر داشته باشد اختصاص به بهائيان نداشته باشد. در جميع ادوار انبياء امور خيريّه تعلّق بنفس آن ملّت داشت مگر مسائل جزئيّه مثل صدقه که تجويز شمول بر عموم داشت. امّا در اين دور بديع چونکه ظهور رحمانيّت الهی است جميع امور خيريّه شمول بجميع بشر دارد بدون استثناء" ٢
به امید نوروزهائی که بازگشت نیکی ها وبنیاد خوبی ها برای ایرانیان بلکه جهانیان باشد.
یادداشت ها
١- مراجعه شود به کتاب " تقريرات درباره کتاب مستطاب اقدس. شرح و توضيح درباره آيات کتاب مستطاب اقدس" نوشته عبدالحميد اشراق خاوری تنظيم و تدوين: دکتر وحيد رأفتی ، صفحه ٢٥٤.
منبع: سایت نگاه
پستها
0 نظر:
ارسال یک نظر